Biorę Jezusa w objęcia

Witaj, mój każdy, nowy, błogosławiony dzień przychodzi w ciszy i ciemnościach. Przychodzi kiedy jeszcze śpię. Lubię kiedy mnie budzi, choć inni śpią. Nie mam mu tego za złe. Każde nowe DZIŚ daje mi raniutko taką najcichszą cząstkę siebie. Daje mi taki czas, który płynie wolno i radośnie. Daje mi takie chwile, w których możliwe jest niespieszne spotkanie z moim Panem, z Jego Słowem. Daje mi błogosławioną przystań, w której spotykam Boga, siebie i Ciebie. Jestem o poranku jak Symeon, jak On biorę Jezusa w objęcia i tulę. Pieszcząc Nowonarodzone Dziecię przyjmuję prawdę wcielenia. Jestem rano kołyską Boga. Pamiętasz, że Pan stworzył niebiosa, przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i blask w Jego przybytku? Zabieram Cię z sobą na ten poranny pochód i my dołączymy się do orszaku Pana. Skromnie, cichutko i my pójdziemy w marszu uwielbienia. Tyle spraw należy dostrzec, zauważyć, ponazywać. Miłość i wdzięczność puszczę przodem, bo one torują mi drogę do Pana. Rozkochanej i wdzięcznej łatwiej mi wędrować. Moje Słowo na DZIŚ: Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Któż z nas lubi błądzić w ciemnościach, potykać się, upadać? Recepta na bezbolesne kroczenie jest taka prosta - to miłość bliźniego. Kochaj, więc trudnego, przykrego, niezadowolonego, leniwego, smutnego, biednego, chorego, poranionego, złośliwego, tak samo mocno jak przyjaznego, szczęśliwego, pracowitego, wesołego, bogatego, zdrowego, szczerego człowieka. Jak kochać? Módl się za innych, a Pan uczyni resztę.

P. S. Moja modlitwa otula z rana Twój nowy dzień. Modlę się do Boga o morze błogosławieństw dla Ciebie na czas Twoich spotkań z drugim człowiekiem. Weź w drugim Jezusa w objęcia.