Jego chwała

Czytam Słowo i już wiem,
że zostało napisane z myślą
o mnie, bo?

Bo każda myśl o Panu
świeci mi w duszy światłem.

Czytam, więc
Świeć,
bo przyszło twe światło
 i chwała Pańska rozbłyska
 nad tobą.

Bo oto ciemność
okrywa ziemię
 i gęsty mrok spowija ludy,
a ponad tobą jaśnieje Pan,
 i Jego chwała jawi się nad tobą.

Jakże wątpić w te słowa,
gdy tak właśnie czuję?

Chciałabym móc dotknąć światła,
tulić go,
ukołysać.

A ono złapać się nie daje, 

choć jest,
choć błyska.

Pan jest jak światło.
Wypełnia każe miejsce SOBĄ.
Boga nie da się,
ani dotknąć,
ani utulić,
ani ukołysać.
ON JEST i KOCHA.

Jest dotykiem, 

kołyską i przytuleniem. 

I otworzywszy swe skarby, 

ofiarowali Mu dary. 

Mój nowy,
błogosławiony dzień
wykorzystam
na rozpakowywanie
swoich skarbów. 

Tyle od Pana dostałam prezentów.

Prezentów jest wiele,

a jednak każdy trafiony

 i potrzebny, 

wystrugany na moją miarę. 

Czy otworzyłam już wszystkie? 

 Czy je dostrzegam? 

Złożę Panu dziękczynienie 

za moje skarby
i ofiaruję Mu moje dary.

Pójdę do Betlejem.

Bo moje Betlejem trwa cały rok.

Codziennie Jezus
rodzi się w moim sercu,
codziennie. Amen